Ostatnimi czasy, zatrucie tym niewidocznym i co gorsze bezwonnym gazem staje się coraz bardziej powszechne i niebezpieczne. Warto więc zainteresować się tym problemem, zwłaszcza gdy pracujemy jako opiekunowie osoby starszej.
Niemalże w każdym domu, czy też firmach, znajdują się piece grzewcze oraz inne instalacje gazowe, które jak się okazuje, często narażają nasze zdrowie.
W przypadku zatrucia tlenkiem węgla, objawy te nie są charakterystyczne, dlatego ciężko stwierdzić na początku, z czego owa dolegliwość wynika.
Czad wchłaniany jest bowiem drogą oddechową, wydalany tą samą drogą, w stanie niezmienionym.
Objawy zatrucia tlenkiem węgla zależne są głównie od stężenia objętościowego tlenku w powietrzu, i należą do nich :
kołatanie serca,
ból głowy,
senność,
duszność,
sino blada twarz oraz utrata czucia w palcach.
Główne skutki zatrucia natomiast to przede wszystkim:
- osłabienie pamięci,
- utrata łaknienia,
- upośledzenie umysłowe.
Wydobyty czad najdotkliwiej odczuwają osoby starsze i to one są najbardziej narażone na jego skutki, gdyż grozi im szereg następujących
powikłań:
- Parkinson,
- zaburzenia krążenia,
- zmiany w morfologii krwi.
Najcięższym przypadkiem, jaki może wystąpić w przypadku zatrucia się węglem, jest uszkodzenie pnia mózgu pod postacią sztywności ciała, oraz niedowład kończyn, co może prowadzić nawet do śmierci.
Co robić, aby nie doszło do takich sytuacji i jak się chronić przed zatruciem czadem?
- Przede wszystkim w pierwszej kolejności, przy podejrzeniu zatrucia należy otworzyć okna i opuścić zaczadzone pomieszczenie.
- W przypadku pożaru powinno się trzymać głowę możliwie blisko podłogi, gdyż tlenek węgla jest lżejszy od powietrza i zbiera się pod sufitem.
- Usta i nos można okryć materiałem (np. ubraniem). Podstawowym działaniem leczniczym jest zapewnienie tlenu choremu.
Dbajmy tu w szczególności o osoby starsze, gdyż one cierpią szczególnie i są narażone nawet dwa razy bardziej na silne skutki po oczadzeniu, aniżeli przeciętny dorosły człowiek czy też dziecko. W naprawdę ciężkich przypadkach, może zaistnieć konieczność zastosowania komory hiperbarycznej. Ponadto leczenie jest objawowe.
Ciężkość zatrucia, poza objawami, jest określana na podstawie oznaczenia stężenia karboksyhemoglobiny we krwi.
Oczywiście podstawą bezpieczeństwa jest sprawna instalacja ciepłownicza w naszym domu, a także okresowe kontrole wykonywane przez fachowców w tej dziedzinie. Dbajmy również o to, aby kratki wentylacyjne nie były w żadnym wypadku zastawiane. Bezapelacyjnie, w każdym domu powinien się znaleźć także czujnik, który mierzy poziom tlenku węgla w powietrzu, i w razie przekroczenia dozwolonego poziomu, wydaje dźwięk ostrzegawczy, który skutecznie ochroni nas przed zaczadzeniem! Opiekun osoby starszej przybywając do miejsca zlecenia powinien sprawdzić, czy taki sprzęt znajduje się w domu. Czujnik nie jest drogim urządzeniem, a ratuje życie.
„