Starość zmienia człowieka. Zmienia jego wygląd, stan zdrowia, stopień sprawności. Te zmiany widać i dzięki temu łatwiej je zrozumieć. Ale z wiekiem zmienia się też umysł, a tych zmian nie zobaczymy gołym okiem i właśnie dlatego trudno je zrozumieć. Musimy jednak pamiętać, że mózg starzeje się w podobnym tempie jak reszta ciała – tak jak senior ma coraz większe trudności z poruszaniem się, tak samo ma coraz większe trudności z np. przyswajaniem nowych informacji. Jeśli uświadomisz sobie jak starzeje się mózg, łatwiej będzie Ci zrozumieć zachowania podopiecznego.
Czy to egoizm?
Obserwując osoby starsze, zarówno podopiecznych, jak i seniorów z najbliższego otoczenia, możesz mieć wrażenie, że myślą tylko o sobie. Właściwie to prawda, nie wynika ona jednak z egoizmu, ale z czystej biologii. Starzejący się mózg przestaje przyswajać wiadomości, które dotyczą dalszego otoczenia, coraz mniej interesują go sprawy ogólne, dotyczące tego, co dzieje się na świecie, ale też tego, co dzieje się w bliższym otoczeniu, np. najbliższych. Nie ma więc nic dziwnego w tym, że senior nie pyta co u najbliższych czy nie interesuje się ważnymi wydarzeniami z kraju czy ze świata. Tak, jak małe dzieci nie przyjmują takich informacji, tak samo dla osób starszych przestają być one ważne. Jeśli więc senior nie wykazuje zainteresowania twoją osobą, nie oznacza to, że jest niegrzeczny, tak po prostu działa jego mózg.
Trudne zmiany
Kolejnym charakterystycznym elementem pokazującym jak starzeje się ludzki mózg jest trudność w przystosowywaniu się do zmian. Czasem możemy mieć wrażenie, że ta umiejętność całkiem zanika. Stąd powiedzenie, że nie przesadza się starych drzew. Osobom starszym bardzo trudno zaakceptować jest przeprowadzkę, ale i mniejsze zmiany są dla nich nie lada wyzwaniem. Złość, frustrację i niechęć mogą budzić nawet zmiany, które opiekunce wydają się bez znaczenia, jak np. kolejność wykonywanych czynności. Senior może denerwować się, że dostał herbatę w kubku innym niż zwykle, albo że ma jeść zupę łyżką inną niż dotychczas. Choć wydawać się może, że to drobiazgi, dla niego każda zmiana może być trudnością. Dobrze więc zachować rytuały i nie wprowadzać zmian bez potrzeby.
Depresja – chleb powszedni
Popularne zdaje się być powiedzenie, że starość się Panu Bogu nie udała. Przywykliśmy do tego, że seniorzy bywają smutni, marudni, nie ma w nich radości życia. To duży błąd. Osoba starsza ma prawo być szczęśliwa, nawet jeśli ciężko choruje. Jeśli senior jest osowiały, nie wykazuje chęci kontaktu, nie uśmiecha się i wiecznie jest pochmurny, może mieć depresję. Badania pokazują, że na depresją może cierpieć nawet co drugi senior! Depresja to choroba, można i należy ją leczyć. Niestety większość internistów nie jest w stanie rozpoznać depresji u pacjenta w starszym wieku, potrzebna jest pomoc specjalisty psychiatry. Taka pomoc często bywa skuteczna, wprowadzona farmakoterapia znacząco wpływa na stan psychiczny i jakość życia pacjenta, a także jego opiekunki. Zajmowanie się zdrowym psychicznie, uśmiechniętym pacjentem jest przecież o wiele łatwiejsze niż wtedy gdy jest smutny i niechętny do współpracy.
